κατατύμβιος

κατατύμβιος, -ον (Μ)

αυτός που βρίσκεται ή γίνεται πάνω στον τάφο, επιτύμβιος, επιτάφιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + -τύμβιος (< τύμβιος < τύμβος), πρβλ. επι-τύμβιος, υπο-τύμβιος].